De week voor de kerstvakantie hadden we tentamens en dus mijn focus lag op school en zo goed mogelijke cijfers halen (en cijfers ophalen op het laatste moment…). Op de een of andere manier kan ik altijd een beetje gemotiveerd zijn voor school, maar niet al te veel stress voelen of me druk maken over m’n cijfers. Dit relaxte gevoel heb ik totdat ik opeens vanuit het niets een stressaanval
In mijn laatste update vertelde ik dat off-season eraan kwam en ik keek ernaar uit om weer te kunnen voetballen. Dit is natuurlijk al een tijdje geleden omdat het tweede seizoen inmiddels is begonnen, maar ik kan jullie vertellen dat ik een goed off-season heb gehad, dit is eigenlijk de tweede helft van het seizoen in Amerika. Met de kerstdagen ben ik thuis geweest en twee dagen nadat ik terug was gekomen in Minot, begonnen we gelijk weer met voetbal. Normaal gesproken zouden we pas weer in februari beginnen, maar
Ik begon de eerste schoolweek met les om half 8 ’s ochtends. Dan kan je denken: “pfoehhh!” dat is vroeg, maar dinsdag en donderdag begon ik elke week om 7 uur ’s ochtends met wiskunde. Dat was nog een tikkeltje erger, voornamelijk omdat het een vak was waar ik zo een hekel aan heb en de leraar een accent had waar geen touw aan vast te knopen was. De eerste paar weken zat ik elke dag braaf om half 8 en 7 uur in het lokaal, maar later werd ik er toch wat nonchalanter in en besloot ik om iets meer m’n eigen pad te volgen.
Ik had mijn vriendinnen in Nederland verteld dat ik met een vriendinnetje hier mee naar haar huis zou gaan, naar Californië, dus die wisten van niks. Op 14 december begon de reis terug naar huis. Eerst 10 uur met de trein naar Minneapolis Airport, toen 3,5 uur vliegen naar Philadelphia, en toen 9 uur vliegen naar Amsterdam. Omdat het inmiddels al winter was, was er een sneeuwstorm in Philadelphia waardoor we een uur later aan boord van het vliegtuig gingen. Toen we in het vliegtuig zaten duurde het nog een uur voordat we vertrokken. De piloot vertelde ons dat het bijvullen van de brandstof moeilijk ging en het vliegtuig ijsvrij maken lang duurde.
De eerstejaars en ik werden steeds closer, maar ondanks dat mijn kamergenootje en ik niet. Ik weet nog goed dat ik de eerste uitwedstrijd niet mee kon reizen omdat mijn papieren bij de NCAA, de Amerikaanse voetbalbond, nog niet in orde waren, en alle eerstejaars terugkwamen en ze kamers wilden ruilen. We hebben het geluk dat we allemaal op dezelfde verdieping, in dezelfde hoek, 3 kamers naast elkaar hebben, dus dat zou niet heel lastig worden. Ik vond het allemaal prima, want ik kon het toch niet goed vinden met mijn kamergenootje, maar dat het achter mijn rug om ging vond ik best erg. Ik ben een “straight to the point” persoon, dus ik vond het vervelend dat het op die manier moest gaan. Uiteindelijk is mijn kamergenootje gewoon op deze kamer gebleven en hadden alleen de andere meiden onderling geruild. Alle negativteit werd me op dat moment te veel.
En toen was de dag aangebroken waarop in zou vertrekken. Twee van mijn beste vriendinnen kwamen mee om me uit te zwaaien. Daarnaast waren er veel familieleden. Het afscheid ging niet zonder slag of stoot, het was erg emotioneel. Maar ja, wat verwacht je als je afscheid neemt en je elkaar in eerste instantie pas weer over 9 maanden ziet? Het andere Nederlandse meisje en ik liepen naar de gate toe, moesten daar nog een tijdje wachten, maar gelukkig waren we allebei niet te zenuwachtig. Ik ben echt zo’n persoon die alles pas realiseert als ik ergens echt ben, dat heb ik wel gemerkt, ja. Toen we 9 uur hadden gevlogen kwamen we aan op Minneapolis Airport, een behoorlijk groot vliegveld waar we
Wanneer je een Amerikaanse voetbalster bent, komen er scouts kijken als je echt heel erg uitblinkt of als de coach van een college heel bekend is met jouw highschool, maar in de meeste gevallen vraagt een coach om een highlight video waarin jouw voetbalkwaliteiten sterk naar voren komen. Daarin kan je bijvoorbeeld vertellen wat jouw voetbalachtergrond is en waarom je graag in Amerika wilt voetballen en studeren. Tijdens de opnames van mijn highlight video in 2015 sprak ik nauwelijks een woord Engels. Het was best spannend, maar ook grappig toen ik mezelf moest voorstellen, wat mijn kwaliteiten zijn, waarom dit mijn droom is, etc. Toevallig – en gelukkig voor mij – vertelde de cameravrouw dat zij voor langere tijd in Amerika was geweest, dus
Dus toen was het besluit genomen, ik ga naar Post University. Ik kreeg een contract toegestuurd wat ik moest tekenen om te laten zien dat ik officieel m’n universiteit heb gekozen en waardoor andere scholen me niet meer mochten aanspreken. Ik was die eerste weken na de kerstvakantie nog gewoon gefocust om m’n seizoen goed af te sluiten. Helaas scheurde ik toen mijn enkelbanden en was het seizoen snel afgelopen voor me. Dit zorgde ervoor dat ik veel revalidatie heb gedaan zodat ik fit naar Amerika kon gaan. Ondertussen moest ik me ook voorbereiden voor mijn eindexamens van het IB (tweetalig VWO). Op z’n minst gezegd; een enerverende tijd…! Toen ik hoorde dat ik geslaagd was heb ik mijn handen voor mijn ogen geslagen en
Al sinds mijn vierde zit ik op voetbal. Nooit een andere sport uitgeprobeerd, het was altijd “voetbal, voetbal, voetbal”. Ik speelde tot en met mijn zeventiende met jongens, totdat ik de overstap maakte naar de Saestum Vrouwen. Ik heb – sinds ik weet niet hoe oud ik was – de droom gehad om in Amerika te voetballen. Het leek me geweldig, “The American Dream”. Je las erover op social media; wéér eentje vertrokken naar Amerika! Ik dacht, op een dag ben ik diegene die het vliegtuig pakt en het gewoon doet. En die dag kwam. Maar het was een lange weg, dat wel. Twee jaar geleden gingen we op vakantie naar Amerika, dit zou de eerste keer zijn voor mij. Spannend, ook omdat ik zulke
Toen ik jong was had ik altijd al ideeën over wat ik wilde doen als ik later groot zou zijn. Het liefst wilde ik of piloot of profvoetbalster worden. Ik moet wel toegeven dat ik eigenlijk een meisje ben die altijd alles wel heel leuk vond, maar nooit echt heel overtuigend iets zo graag wilde als die twee dingen. Het ene moment wilde ik iets gaan doen met capoeira (Braziliaanse vecht-dans) omdat ik daar een paar proeflessen van had gehad op de basisschool en het andere moment dacht ik dat ik een medaille kon winnen met zwemmen. Ik weet nog dat wanneer mijn moeder me vroeg wat ik voor mijn verjaardag wilde, ze altijd zei dat ik een dag voordat ik jarig was haar pas