logo

Welcome to Wellspring

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Working Hours
Maandag - vrijdag 09:00AM - 17:00PM
Saturday - Sunday CLOSED
From Our Gallery

Topvoetbal voor meiden!

06 51 403 995

Top

Deel 2 – De jonge Kers

Utrechtse Vrouwenvoetbal Academie / Blog  / De Kers  / Deel 2 – De jonge Kers

Deel 2 – De jonge Kers

Als jong jochie heb je doorgaans niet veel inbreng over clubkeuze. Dat is veelal voor je bepaald en heeft in 99 van de 100 gevallen te maken met de club waar pappa of mamma reeds actief zijn, of zeer actief zijn geweest, in welke rol dan ook. Nou ja, maakt niet uit, zolang ik maar lekker kon voetballen. Of ik me nou heel bewust was van de club waar ik mijn eerste meters zou maken, niet dus. Ik was 6 jaar toen ik met mijn broers op pad ging. Geen idee waar naartoe, want op die leeftijd loop je al gauw achter je grote broer of zus aan. In mijn geval broers, want die zaten allebei al op voetbal. En mijn zus…ja die heeft voetbal nooit leuk gevonden; toen niet, nu niet….nooit niet. Mijn ouders hadden daar ook geen tijd voor, zal ik maar zeggen. Na een halfuurtje wandelen kwam ik met mijn broers aan op de plaats van bestemming. Oh, maar dit kende ik wel; de plaatselijke voetbalclub, recht tegenover de Zaanse Schans. Dacht dat ik met mijn broers ging voetballen.

Net voordat ik klaarstond om tegen de bal aan te trappen, werd ik door mijn broer aan de arm getrokken. Of ik even mee wilde komen. Ik maakte kennis met een oudere man die mij welkom heette bij de club. Hoezo welkom? Toen werd het me duidelijk. De beste man wist mij te vertellen dat ik lid was geworden van de voetbalclub. Hij vroeg mij of ik al voetbalschoenen had. Ik schudde met mijn hoofd van niet. We liepen naar een grote kast. Mijn oog viel op de vele voetbalschoenen die daarin lagen opgestapeld. Gebruikte voetbalschoenen, beetje versleten, maar ach, wie maalde daarom? Nog meer goed nieuws! De zaterdag erop zou er een groot voetbaltoernooi zijn en ik  mocht daar gelijk aan meedoen. Grappig als ik daaraan terugdenk, want mijn toekomstige teamgenoten zag ik voor het eerst op de toernooidag zelf.

Het was een sterk bezet toernooi, althans voor ons, want volgens mij zaten we allemaal voor het eerst op voetbal. Ja, dan lijkt alles waartegen je moet spelen extra sterk. We hadden enige hoop, want de eerste tegenstander zag er gemiddeld een kop kleiner uit. We deden daar lacherig over. Wat konden die kabouters nu tegen ons doen? Pffff, nou we hebben het geweten hoor; de ene aanval na de andere werd vakkundig afgerond. We konden de schade gelukkig beperkt houden. Niet dat we zelf beter werden, maar de wedstrijden duurden maar maximaal een kwartiertje. Dat waren nog net geen dubbele cijfers. Vanaf dat moment dacht ik al anders over fysieke verschillen. Overigens vertelde mijn moeder laatst dat onze buurvrouw haar destijds had aangesproken op het feit dat ik geen boterhammen en drinken had meegekregen naar het toernooi. Geloof dat ze daar vandaag de dag nog steeds mee worstelt. Ik ben niet boos op mijn moeder, maar ik snap nu ook waarom mensen mij altijd gretig vonden tijdens de wedstrijd…..ik maakte een hongerige indruk….

De jeugdopleiding heb ik in totaliteit doorlopen. Kan me herinneren dat ik vanaf de junioren in aanraking kwam met het fenomeen “selectievoetbal”. Wist ik in elk geval dat ik in één van de twee teams zou komen. Geef het beestje een naampje, want als het geen selectievoetbal was geweest, dan zou ik nog steeds in hetzelfde team spelen, op hetzelfde niveau. Ik kan me herinneren dat de trainers die ik heb gehad allemaal hun best deden om er een leuke training van te maken. Het had alleen weinig met het spel voetbal te maken zoals we gewend waren om op de zaterdag te spelen. Zou toch wat zijn als je tijdens de wedstrijd over hekjes moet springen.Bij de hogere juniorenselectie was er wel een gediplomeerde trainer/coach aangesteld die doordeweeks de trainingen verzorgde en op zaterdag de coach was. Dat maakte het e.e.a. heel wat duidelijker. Later besefte ik dat ik misschien wel al die jaren onder mijn eigen niveau had gevoetbald. Wist ik toen veel. Of mijn carrière anders was gelopen wanneer ik bij de andere plaatselijke club was gaan voetballen, zal ik nooit weten. Geen idee wie mij hierop had kunnen wijzen of in had kunnen begeleiden.

Toch kan ik in zekere zin zeggen dat ook ik betaald voetbal heb gespeeld. Elke 3 maanden een vette cheque op de mat? Nee…Contributie. Met uiterste betaaldatum…

 

De Kers

Delen
John Kaersenhout

Geen reacties

Sorry, het reactieformulier op dit moment niet beschikbaar.