Sanne van de Ridder – gedreven voetbalmoeder
Ik ben Sanne en ben sinds dit seizoen (2019/2020) actief als trainster bij de UVVA.
Ik ben moeder van twee voetballende dochters, 10 en 5 jaar oud.
Behalve bij mijn man die altijd al erg bezig was met voetbal is voetbal bij mij en bij de rest van ons gezin pas later in beeld gekomen. Ik vind het leuk om actief betrokken te zijn bij wat mijn eigen kinderen doen, daarom ben ik vanaf vorig seizoen begonnen met training geven aan het team van mijn dochter, MO11 bij DESTO. Ik merkte al snel dat ik dit echt super leuk vond om te doen en werd ook steeds meer gedreven naar de meiden toe. Het was een team waarvan de meiden, op twee na, nog nooit iets met voetbal hadden gedaan. Er vielen meisjes af, er kwamen meisjes bij, steeds meer kon ik hier een leuk team van maken. Meiden op een enthousiaste en positieve manier benaderen en balgevoel bij ze te creëren. Fouten maken is niet erg, als je maar je best doet!
Hier wilde ik meer uit halen voor mezelf! Ik stelde mezelf de vraag: “Hoe kan ik deze meiden nog beter trainen?”
…Veel filmpjes op internet kijken , sparren met mijn man, extra trainen in vrije tijd met mijn gezin om dingen uit te proberen. Ook ben ik zelf begonnen met trainen bij de vrouwen van DESTO, zelf gevoel krijgen met de bal, in weer en wind lekker actief bezig zijn met voetbal!
Mijn dochter heeft dezelfde gedrevenheid en wilde ook meer. Zo zijn wij bij de UVVA terecht gekomen. Vorig seizoen (2018/2019) is zij begonnen met extra trainen op de zondag in Utrecht. Wat was dat een genot om te kijken. Vol bewondering stond ik daar langs de lijn om alle leuke trainingsvormen in me op te nemen. Toen nog niet wetende waar ik nu sta! Wat was het gaaf om alle trainers aan het werk te zien met al die gedreven meisjes. Dat smaakte naar meer… Ik wil mezelf meer ontwikkelen als trainster door cursussen/opleidingen te volgen en interessante bijeenkomsten bij te wonen.
Ik ben in contact gekomen met John en al heel snel vroeg hij mij of ik het niet leuk zou vinden om “een keer” als trainer een training bij te wonen. Natuurlijk wilde ik dat, wat een leuke ervaring en leermomenten voor mezelf! Ik had me aangesloten bij Jur, techniek trainen, dat was leuk zeg! De volgende zondag bij UVVA… ik kwam aan in mijn spijkerbroek en mijn gympjes aan… Direct kreeg ik een jas aan van John en daar stond ik weer. En vanaf dat moment stond ik er ineens iedere zondag!
Ik sta met veel plezier op het veld bij de UVVA. Het is een feestje om tussen deze trainers ineens ook zelf een trainster te zijn! Waar ik nu nog maar zo kort bij hoor, kan ik wel zeggen dat de waardering naar elkaar enorm groot is. Wat UVVA zo leuk maakt, of je nu langs de lijnen als ouder staat te genieten óf als trainer op het veld actief bent, zijn de meiden die hier ook weer elke week extra komen trainen. Deze meiden zijn zo gedreven en willen zo graag aan hun eigen ontwikkelingen werken dat het een feestje is om met hun op het veld te staan.
Ik stuur de meiden graag op een positieve manier aan. Als vrouwelijke trainster (en moeder) kan ik goed aanvoelen hoe ik meiden kan aansturen en ze enthousiast bij de les kan laten houden. Ik hou ervan om aan de conditie en het uithoudingsvermogen te werken. Want dat is iets wat je als voetbalster wel echt nodig hebt. Ladders lopen, oog-hand-voet coördinatie, dit in combinatie met de bal is helemaal super!
Ik kan wel zeggen dat voetbal een soort van verslaving voor mij is geworden…
