logo

Welcome to Wellspring

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Working Hours
Maandag - vrijdag 09:00AM - 17:00PM
Saturday - Sunday CLOSED
From Our Gallery

Topvoetbal voor meiden!

06 51 403 995

Top

Deel 32 – De Kers; you’ll never walk alone

Utrechtse Vrouwenvoetbal Academie / Blog  / De Kers  / Deel 32 – De Kers; you’ll never walk alone

Deel 32 – De Kers; you’ll never walk alone

Het nummer dat doorgaans in veel voetbalstadions te horen is, werd vanochtend massaal op internationale radiozenders ten gehore gebracht. Bedoeld om alle getroffenen een hart onder de riem te steken. In deze bijzondere tijden staan we stil bij de gevolgen van het veelbesproken virus. Het openbare leven voelt bijna volledig lamgelegd. Er valt niet veel te kiezen. We moeten het accepteren dat de verregaande maatregelen noodzakelijk zijn om de risico’s op verdere verspreiding zoveel als mogelijk tegen te gaan. Door niet te (kunnen) doen wat we gewend waren om te doen, worden we bewust van onze kwetsbaarheid. Het dagelijks ritme valt weg en dit vraagt meer van onze creativiteit.

Er zijn genoeg voorbeelden van activiteiten die door moeten blijven gaan. Even snel naar de winkel om een “paar” boodschappen te halen. Bij het betreden van het winkelplein voelt het alsof ik in een surrealistische wereld stap. Vreemd, want op het eerste gezicht lijkt er niet zoveel veranderd. Mensen lopen af en aan, her en der een praatje makend, al dan niet in groepsverband. Hoezo 1,5 meter afstand? Eenmaal in de winkel ben ik er klaar voor. Zo snel als ik naar binnen ging, zo snel wil ik er ook weer uit, alleen dan wel met een afgewerkt boodschappenlijstje. Ik betrap mezelf erop dat ik als een “dief in de nacht” door de winkel beweeg, mensen ontwijkend. Mijn acties zouden niet misstaan in “Bureau 030” of in één of ander computerspelletje. Bijna belachelijk als ik er zo over nadenk. Voor mijn geluk kwam kassa 6 vrij en kon ik zonder oponthoud de boodschappen op de band leggen, om ze er vervolgens na 3 seconden af te halen. Ik mocht door naar level 2.

Level 2 was de volgende én de laatste winkel op het programma. Bepaalde producten zijn niet te verkrijgen bij de ene winkel, dus dan ontkom ik er niet aan om toch maar even snel de andere te bezoeken. Op mijn lijstje stonden slechts 4 producten, dus zou ik deze level snel kunnen voltooien. Lastig hoor, want de producten waren dusdanig over het winkelpand verspreid dat ik alsnog de gehele winkel door moest “snellen”. Ja, en dan die 1,5 meter weer. Om me heen kijkend lijkt het “niemand” te deren en doen “we” nog steeds wat we doorgaans ook op de snelweg doen; in de “file” staan. Als trainer heb ik het vaak over positiekiezen om aanspeelbaar te zijn of ruimte te creëren. In dit geval kies ik voor optie 2; ruimte creëren en het vertonen van kijkgedrag à la Frenkie de Jong. Gelukkig stond ik weer relatief snel buiten, maar ja…wat is er voor nodig om aan de beurt te zijn?

Nee, dit maken we hopelijk nooit meer mee. Leven in de greep van het “onzichtbare”. Hopen dat het zover mogelijk bij je vandaan blijft en dat de situatie zo snel mogelijk normaliseert. Veranderingen vind ik okay, maar dan wel binnen het toelaatbare. Wat zou het fijn zijn als we weer spreekwoordelijk kunnen zeggen dat er vele wegen zijn die naar Rome leiden. Als ik de kenners mag geloven, dan moet de “piek” nog komen. Ga er niet te makkelijk mee om, want op de één of andere manier denken “we” dat “het”  ons toch niet zal overkomen. “Maintain discipline!” Wees zuinig op jezelf en op de mensen om je heen. Ook de mensen die wat verder weg van je staan. Ziektes als aids, ebola, malaria. etc hebben al vele mensenlevens gekost en nu corona. Ook dit gevecht moeten we samen voeren, zij aan zij, maar dan wel op minimaal 1,5 meter van elkaar.

 

 

De Kers

Delen
John Kaersenhout

Geen reacties

Sorry, het reactieformulier op dit moment niet beschikbaar.