Deel 31 – De Kers; nieuwe inzichten
Bij de UVVA keken we al langere tijd uit naar de start van het nieuwe trainingsblok; de 3de en laatste van dit seizoen. Ten opzichte van de afgelopen seizoenen kwamen er per blok steeds meer voetbalmeiden bij. Ongekend, want nagenoeg elke winterperiode betekende een lichte terugloop van het aantal deelneemsters. Ik was al geen fan van de winterperiode en praatte mezelf aan dat dit wellicht voor anderen ook zou gelden. Het zou juist toch andersom moeten zijn? Gedurende het seizoen zou juist het enthousiasme moeten toenemen. Gaat niet vanzelf, dus hebben we er met elkaar hard aan gewerkt om onze ambities te laten slagen.
Veranderingen brengen weer nieuwe uitdagingen met zich mee, maar het houdt je wel in een een bepaalde flow. De drive om door te gaan en na te denken over ontwikkelingen die weer kunnen bijdragen aan een succesvolle missie. Zoals we jaren geleden zijn begonnen, zo zitten we er nog steeds in. Een podium creëren voor meiden die meer willen dan alleen maar tegen een bal aan trappen. Verandering stuit in bepaalde gevallen op weerstand. Soms lijkt datgene waar je zo vertrouwd mee was naar de achtergrond te worden gedrukt. Niets is minder waar. Het zorgt juist weer voor nieuw elan, want als je blijft hangen in het “oude” vertrouwde, dan sta je feitelijk stil. Meegaan met veranderingen en het snel omarmen maakt dat we het ons snel eigen gaan maken en we er dus niet meer stil bij hoeven te staan. Een visie hoeft niet voor altijd te zijn. Het kan met de loop der tijd worden bijgestuurd, verkregen door nieuwe ontwikkelingen en inzichten.
Een voorbeeld hiervan is de nieuwe opzet van het pupillenvoetbal. Ineens “moesten” we afstappen van het vertrouwde 7 tegen 7 op een half veld bij de F-jes (o9) en de E-tjes (o11). Moesten de kinderen omschakelen naar resp. 6 tegen 6 en 8 tegen 8. Sja, het had wat voeten in de aarde, maar volgens mij is dit uiteindelijk allemaal goed gekomen. Die kinderen “weten” nu niet beter, en wij (de volwassenen) hopelijk ook.
Intussen valt half Nederland over de aanstaande veranderingen in het pupillenvoetbal. Was het tot en met de o10 al niet meer aan de orde om de uitslagen en standen te registreren, lijkt nu de o11 en o12 eraan te “moeten” geloven. Natuurlijk mag eenieder zijn of haar mening hebben. We leven nog steeds in een vrij land, ook al vergeten we af en toe om het netjes te houden. We zijn gewend om heel snel te roepen dat het allemaal “niks” is, maar als ik er zo over nadenk, dan snap ik de keuze enigszins. Hoe vaak roepen we niet dat het winnen niet zo belangrijk is? Dat het gaat om het plezier van die kinderen? Dat ze beter met 2-1 kunnen verliezen en er heel veel van hebben opgestoken, dan dat ze met 15-0 winnen en er niets van hebben geleerd? Nou, als we er zo inzitten, zullen we dit dan ook enigszins formaliseren? Of staan we nu ineens niet meer achter onze eigen uitspraken? Sja…
In één van mijn eerste blogs schreef ik dat ik er als trainer knap chagrijnig van kon worden als “mijn” team had verloren. Kan me nog goed herinneren dat één van die jochies niet veel later op z’n rolschaatsen over het terrein zwierde. Die was allang vergeten hoe de wedstrijd qua uitslag was geëindigd, laat staan op welke plek het team op de ranglijst stond. Besefte op dat moment dat ík het kennelijk belangrijker vond dan die kinderen zelf. Gelukkig had hij wel plezier gehad….
De Kers
