Melanie – deel 8; Kerstdagen met familie

Toen was de dag daar dat ik eindelijk voor de feestdagen naar huis ging. Ik kwam rond 14.00 uur terug uit school en had van tevoren al afgesproken om met mijn huisgenootje onze nagels te laten doen. Een paar dagen geleden had onze huisbaas zijn oude auto, die toch maar bij hem in de garage stond aan ons gegeven. Zo zouden we minder afhankelijk zijn van onze andere kamergenoot en hoefden we niet elke dag van en naar school te lopen.  Ik had nog een hoop te doen die dag voordat ik zou vertrekken. Ik moest nog de was doen, mijn bed en mijn kleding moesten nog gewassen worden, koffer inpakken, want ja, ik ben iemand die alles op het laatste moment doet. We moesten weer terug naar school om mijn treinticket uit te printen, want dat was ik vergeten. We zouden ook nog gaan eten met mijn kamergenoten en een vriend van ons. Al met al er was nog genoeg te doen. Kwart over 7 gingen we de deur uit om samen bij Panera Bread te eten. Ik had maar een paar happen gegeten, wat best raar was want ik had die hele dag alleen een stukje cake gegeten. De rest had ik in een box gestopt zodat ik dat in de trein kon eten. Ik moest tenslotte nog 10 uur lang in de trein zitten en daar krijg je geen eten. Deze trein gaat twee keer per dag , om 10:00 uur en 22:00 uur. Ik ging gelukkig met de nachttrein zodat ik lekker kon slapen. Deze treinen zijn super comfortabel dus ik keek daar wel naar uit. Ik had gelukkig weer genoeg gehuild bij het afscheid nemen, en dus viel ik gelijk in slaap omdat ik moe was.

De treinrit ging veel sneller voorbij dan dat ik had verwacht. We kwamen zelfs een uur eerder aan. Nu was wel het probleem dat ik vanaf 7 uur in de ochtend tot 16:00 uur moest wachten voordat mijn eerste vlucht vertrok. Eenmaal aangekomen op het treinstation moest ik wel vanaf het station naar het vliegveld zien te komen met de metro. Dit duurde in totaal een uur ongeveer. Ik had al een beetje het idee in m’n hoofd om naar The Mall of America te gaan, aangezien die toch in Minneapolis is en zelfs vlak bij het vliegveld. Deze winkels zouden pas om 9 uur open gaan, dus had ik genoeg tijd om een beetje rond te vragen waar ik mijn grote koffer kon achterlaten, zodat ik daar niet mee in het winkelcentrum hoefde te slepen. Ik had een plekje op het vliegveld gevonden en voor 10 dollar kon ik daar mijn koffer voor een paar uur achterlaten. Mooi! Daar ook weer vanaf haha. Ik ging rond 8:35 uur op weg met de metro naar het winkelcentrum en kwam daar precies om 9 uur aan. Gelukkig heb ik hier een beetje mijn tijd kunnen doorbrengen met winkelen, maar ik was er rond 12 uur wel weer klaar mee, aangezien het ook zaterdag was en dus super druk. Ik voelde me om een of andere reden ook al een paar dagen niet heel lekker, waarschijnlijk door de spanningen. Ik keek er ook wel tegen op hoor. Weer zo’n reis….

Toen ik weer terug op het vliegveld was, haalde ik mijn koffer op, checkte ik in, haalde ik wat eten en wachtte bij de gate totdat we vertrokken. Toen ik eenmaal in het vliegtuig was zaten er ongeveer maar 15 mensen in een super groot vliegtuig. Ik had een hele rij voor mezelf en omdat de vlucht bijna 3,5 uur duurde kon ik lekker slapen. Eenmaal aangekomen op Philadelphia Airport had ik maar een uur voordat mijn vlucht naar Nederland zou gaan. Ik haalde weer wat eten en FaceTimede ondertussen met wat vrienden van school. Ik kon niemand van het thuisfront bellen want ik ging iedereen verrassen. Ik had verteld dat ik naar een vriendinnetje in Montana zou gaan en dus alleen mijn moeder en stiefvader wisten dat dit niet waar was. Ik moest het hun wel vertellen, want mijn moeder zou tenslotte mijn bankrekening checken en ik moest de vlucht boeken met de creditcard van mijn stiefvader. Mijn moeder zou het die ochtend aan mijn zus en haar vriendin vertellen want die zouden mij komen ophalen. De vlucht ging op zich prima, maar 7 uur achter elkaar is toch best inspannend als je niet kunt slapen.

Eenmaal in Nederland werd ik inderdaad opgewacht door mijn moeder, mijn zus en haar vriendin. We gingen naar huis toe, ik ging even snel douchen, pakte de auto en reed gelijk naar Rotterdam om mijn vader te verrassen. Ik wilde niet dat hij me zou bellen en hij zich zorgen ging maken omdat hij mij niet te pakken kreeg. Ik parkeerde de auto en mijn hart begon best hard te kloppen, ik vond het best spannend. “Wat zou zijn reactie zijn?” zei ik de hele tijd hardop. Ik stapte uit en belde aan. Ik ging een beetje aan de zijkant staan zodat hij me niet gelijk zou kunnen zien maar echt de deur open moest doen. En toen was het moment daar dat hij me zag. Hij begon met huilen, super verward; “Huh, wat doe jij nou hier?” “Ik snap er niks van!” Eerlijk is eerlijk, ik heb nog nooit iemand echt meegemaakt die sprakeloos was. Bij deze was dit dus de eerste keer haha. Mijn stiefmoeder kwam naar beneden gerend omdat zij mijn vader hoorde huilen. “Wat een verrassing, super leuk!” zei ze. We gingen even rustig op de bank zitten, dat had me vader wel even nodig kan je wel zeggen. Hij was zo van slag! “Dit is het leukste cadeau wat je me ooit kon geven Mel.” Nou, missie geslaagd!

Rond 16:30 ging ik weer naar huis omdat ik mijn broer zou verrassen bij het eten. Eenmaal thuisgekomen zat ik op mijn kamer te wachten totdat hij binnen kwam gelopen. Ik hoorde zijn stem, ik kon dus naar beneden gaan. Ik liep de trap af en zei; “oh hey guys!” en iedereen begon met lachen. Hij had het niet verwacht zei hij. Nog een missie geslaagd! De opeenvolgende dagen zag ik vooral mijn vriendinnen, ging ik naar de stad toe, knuffelde ik veel met mijn honden, en bracht ik ook veel tijd met mijn familie door. Gewoon echt een chill vakantie even. Ook ging ik een paar keer naar mijn moeder haar werk waar ik natuurlijk de hele zomer heb gewerkt om mijn gezicht even te laten zien. Ook heb ik genoeg eten gegeten van wat ik daar in Amerika niet kon eten, zoals Hema hotdogs, broodje Mario, la cubanita (tapas), Hollandse appeltaart, andijvie stamppot, noem het maar op. Heeeerlijk! Ik zou eigenlijk echt zo’n do-it-yourself pakketje voor Hema hotdogs moeten meenemen naar Amerika.

Verder ben ik lekker uiteten geweest met de familie met kerst, heb ik natuurlijk de All You Need Is Love kerstspecial gekeken, en heb ik met oud en nieuw niet zoveel bijzonders gedaan. Ja, Een wensballon opgelaten, maar die bleef brandend in de boom hangen. Stonden achtereenvolgens mijn moeder en mijn stiefvader op een tuintrap met een waterslang in de handen de boel te blussen. Althans, ze deden een poging. Niet dat het hielp, maar we waren blij dat de boom ver genoeg van het huis stond. Ik zag mijn geschreven wensen in rook opgaan. Ter ontspanning zijn we niet veel later naar de sauna gegaan en een paar uurtjes gezichtsbehandeling. Toen was het 9 januari alweer tijd om terug te gaan en weer aan de bak te gaan. Ook wel weer lekker hoor! Het was weer fijn om even lekker thuis te zijn…