logo

Welcome to Wellspring

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua.
Working Hours
Maandag - vrijdag 09:00AM - 17:00PM
Saturday - Sunday CLOSED
From Our Gallery

Topvoetbal voor meiden!

06 51 403 995

Top

Melanie – deel 14; Een indrukwekkende omgeving

Utrechtse Vrouwenvoetbal Academie / Blog  / Amerika  / Melanie – deel 14; Een indrukwekkende omgeving

Melanie – deel 14; Een indrukwekkende omgeving

De eerste twee weken van mijn avontuur in Californië zaten er alweer op, en ik kan je zeggen; ik ben heel blij ben dat ik deze keuze heb gemaakt. Gelukkig ben ik een persoon die het niet erg lastig vind om ver van huis te zijn nu ik eraan gewend ben, dus dat maakt het ook een stukje makkelijker. Voetballend gezien had ik ook geen betere keuze kunnen maken. Toen mijn vorige coach in Minot mij vertelde dat iedereen van mijn team uit Californië kwam omdat de beste meiden van het land hier vandaan komen, geloofde ik hem eerst niet. Maar nu kan ik met 100% zekerheid zeggen dat hij gelijk had. Nou ja; beste meiden weet ik niet, maar het voetbalniveau is hier wel veel hoger dan in Minot. Hoe mijn trainer van het team in Cali hier mij vertelde over het team zei hij; “We hebben een paar goede meiden, een paar minder goede, het is een beetje gemixt.” Ik ging dus met de instelling “ik ben vast niet de minste” naar de eerste training. De meiden zagen er niet super professioneel uit, maar ze hadden wel allemaal kleding aan van ieder hun eigen team. Een paar hadden kleding aan van Michigan State, Stanford, sommige van Saint Mary’s State (een division 1 school in Californië), ik weet iemand van Northern Colorado State, een ander meisje (vrouw moet ik eigenlijk zeggen) heeft met Daphne Koster gespeeld, en toevallig zat er ook een meisje die afgelopen seizoen voor ADO Den Haag heeft gespeeld. Hieruit kan je dus opmaken dat dit team een aardig hoog niveau had.

Ik was dus best zenuwachtig toen ik alleen al de kleding van die meiden zag haha. De eerste training deden we een pass en trap oefening, en eindigden met een klein toernooitje. Super leuk, en goed zodat ik even aan het niveau kon wennen en niet gelijk in het diepe werd gegooid. Ik kreeg veel complimentjes van de meiden wat me wat zelfvertrouwen gaf, en de coach was ook tevreden. Die donderdag was de tweede en laatste training voor de eerste wedstrijd alweer. Die training deden we een grote partij van ongeveer een uur en een kwartier. Het was goed om een beetje te zien hoe die meiden nou voetballen op groot veld. Zo kon ik ook wennen aan de snelheid van het spel en zou ik zaterdag niet verrast zijn.

Het ging goed en ik had een goed gevoel over de wedstrijd die zaterdag. Het was aardig regenachtig die week, iets wat voor Californië heel apart is, dus iedereen was een beetje in shock de dag van de wedstrijd. Ik was al doorweekt voordat de wedstrijd begon, maar gelukkig was het niet al te koud. Ik lachte me wel een beetje kapot omdat sommige meiden thermokleding en handschoenen aandeden. Best raar, want voor mij was het ook weer niet zó koud, we zijn tenslotte niet in North Dakota met -10 graden voetballen, en bergen met sneeuw. Maar ok, gelukkig waren we beter dan de tegenstander en kregen we al vroeg in de wedstrijd een penalty. Die werd gescoord, en hetzelfde meisje scoorde nog een keer in de eerste helft. Het duurde even voordat iedereen een beetje aan het spel in de regen gewend was, aangezien de bal de hele tijd door gleed, maar toen we het te pakken hadden, scoorden we makkelijk en werd het uiteindelijk 4-0. Het was het dus waard om in de plenzende regen te spelen.

Is misschien wel leuk om te vertellen, maar op de terugweg namen we de verkeerde afslag, gelukkig niet degene naar San Francisco, maar we zaten in de bergen van Oakland. Het was zo mooi! We reden letterlijk op die kleine weggetjes in de bergen, en als je dan naar beneden keek, keek je echt in een dal met huizen en kon je de hele stad zien. Echt geweldig! En ik dacht dat als ik hier voor mezelf aan het lopen was dat sommige heuvels steil waren. Nou, toen we hier reden met de auto wist ik pas wat steil was. Het leek echt alsof je in het eerste stuk van een achtbaan zat en recht omhoog ging. Best eng, maar worth the view! Dat was dus een geslaagde zaterdag. Ik zou dat weekend naar een ander gezin gaan, omdat de mensen waar ik verbleef op vakantie gingen. Heel erg veel zin in en heb het ook erg naar mijn zin gehad bij deze mensen waar ik verbleef. Dus, een tip van mij; ook al ben je zenuwachtig voor een nieuw avontuur en weet je niet wat je te wachten staat, just do it! en het komt vanzelf wel goed. En, je kunt er in alle opzichten beter van worden! Ik kon niet wachten om beter te worden, wedstrijden te winnen, en het beste van mijn 8 weken durende avontuur in Californië te maken!

Delen
John Kaersenhout

Geen reacties

Sorry, het reactieformulier op dit moment niet beschikbaar.