Deel 11 – De Kers en de trekpleisters
Wil jij later ook zo scoren als Vivianne? Zeker! Wil jij ook zo leren dribbelen als Lieke? Nou, graag! Droom jij er ook van om later in het Nederlands Elftal te spelen? Wie niet! En ga zo maar door. Het is een trend geworden om zoveel mogelijk speelsters naar de club te halen met in het oog springende kreten. Ja, wie heeft de wijsheid in pacht? Wie beschikt er over die geoliede machine die garant staat voor een uiterst succesvolle carrière? Was het niet in 2017 na een fantastisch EK voor de Oranjevrouwen? Ja ook, maar dat foefje herhaalde zich wederom na het bijna binnenhalen van de wereldtitel in 2019. Voordat de Oranjevrouwen echt populair werden, doken namen als Messi en Ronaldo met grote regelmaat op om iedere jeugdige voetballiefhebber het hoofd op hol te brengen. Nadat al het Oranjegeweld tot rust is gekomen keren we weer terug naar de realiteit. Soms vraag ik me af of de losgeslagen initiatiefnemers nog wel “bestaan”, of dat ze wachten om weer op het juiste moment op de rijdende trein te springen. We hopen natuurlijk dat die trein over 2 jaar weer voorbijkomt, want dan kunnen we daar wederom op springen en kijken of we de volgende lichting zo gek kunnen maken om zich aan te sluiten bij het initiatief met beperkte houdbaarheidsdatum. Of ik me daaraan stoor? Dacht het wel. Vraag me daadwerkelijk af wat nu het idee is achter al die “succesverhalen” van die initiatiefnemers. Er doemen allerlei namen op van trainers die gaan strooien met hun CV in de hoop dat dit de kinderen aanspreekt. En dan? Als die kinderen er staan, wat wil je er dan mee bereiken? Heb je een lange termijnvisie, of heb je daar niet over nagedacht? “We”maken graag reclame over “onze” successen. Snap ik, blunders kun je beter achterwege houden, dus die benoem je niet.
Wat maakt dat je er over 10 jaar net zo in zit sinds het moment dat je ermee begon. Ik zie de teksten alweer voorbijkomen: “speciaal voor meisjes nu ook techniektraining!” De vrouwelijke variant van de techniektraining? Moet ik het zo lezen? Meisjes vragen niet om die speciale behandeling? Die willen hetzelfde behandeld worden als de jongens. Niet meer en niet minder.
Het komt voor dat verenigingen roepen dat ze de grootste meisjesafdeling hebben in de regio, de provincie, zelfs heel Nederland. Fantastisch hoor! Met het ledenaantal zit het wel goed. Wat een ongekende mogelijkheden heb je dan om binnen de vereniging de aandacht te vestigen op de kwaliteit. Lijkt me een enorme uitdaging om met 20 meidenteams evenzoveel kwalitatief goede trainers aan je te binden. Is dit niet het geval, dan is een een mooi getal en blijf je, ondanks de aantallen, jezelf suf scouten bij de omringende verenigingen. Kan me geen andere reden bedenken waarom je speelsters van buitenaf blijft benaderen.
Heb je binnen de vereniging de zaakjes behoorlijk op orde, dan zou het benaderen van speelsters niet nodig zijn. Die meiden zijn heel goed in staat om te herkennen welke club het beste aansluit bij hun ambities en talent. Welke voorwaarden liggen er op beleidsmatig- en voetbaltechnisch vlak? We hebben nog een hele lange weg te gaan voordat we kunnen stellen dat het meiden- en vrouwenvoetbal een significante plek heeft verworven in het voetbalbolwerk.
Laten we zuinig zijn op al die meiden die een droom hebben. We kunnen ons uiterste best doen om ze zo goed mogelijk te begeleiden. Garanties kunnen we niet geven. Mooie praatjes gaan ook niet werken. Creëer een veilige omgeving waarin ze vooral zichzelf kunnen zijn. Na verloop van tijd zien we vanzelf wie de absolute top heeft gehaald.
De Kers
