Olav Westerink

Doordat mijn eigen zoon ging voetballen, uiteraard bij de club waar ik ook speelde, kreeg ik al snel de vraag of ik dat team niet zou willen trainen. En als voetbal je passie is dan ga je dat avontuur natuurlijk aan. Zo snel sta je als beginnend trainer op het veld. Dan komt er een moment dat je verder wilt en je een cursus gaat volgen. En zo verder. Van de ene cursus naar de andere. Met wat ruimte ertussen om je in de praktijk verder te ontwikkelen. Dan gaat je dochter ook ineens op voetbal en kom je in het meidenvoetbal terecht. Wat totaal anders is dan het voetbal bij de jongens. Als trainer moet je dan ook even terugschakelen, wat soms lastig is. Maar dan is ineens die klik daar en gaat het met grote stappen vooruit. Naast het team van mijn dochter was ik ook bij de KNVB bezig, bij de MO12-MO13.

Tijdens de trainingen van de KNVB sprak ik regelmatig Stephan van Buuren, die had ik op een van de KNVB cursussen leren kennen en hij vertelde regelmatig over de UVVA waar hij trainer was. En hij zou het tof vinden als ik daar ook heen zou komen. Van het een kwam het ander, voorgesteld aan John en een proeftraining. Inmiddels 4 jaar verder en ik kan het niet meer missen. Elke zondag is het weer met plezier richting Utrecht. Eerst een kopje koffie met de hele staf en gezellig kletsen, bespreken wat we gaan doen en dan met de meiden het veld op.

Dan is het genieten. Je staat daar met allemaal meiden die beter willen worden, in hun vrije tijd en dat is fijn werken. Het daagt ons uit om scherp te blijven en door te ontwikkelen. Hoe kunnen we ze beter maken, hoe gaan wij dat doen en hoe pakken zij dat op.Iedere trainer heeft zijn eigen specialisme en zo vullen we elkaar aan. Keepers, techniek, pass en trap en positiespel. Ik doe zelf graag het positiespelletje. Niet altijd de leukste oefeningen maar wel heel belangrijk om het spelletje voetbal te kunnen spelen. Hierdoor creëer je dat ze situaties eerder herkennen en de oplossing vinden. Als we dan tijdens de training de moeilijkheidsgraad omhoog kunnen schroeven dan sta je echt te genieten en vergeet je soms dat je die meiden staat te trainen.

De uitdaging om onze meiden verder te ontwikkelen als team en ze op een nog hoger platform te brengen zijn stappen die op de agenda staan. Ik hoop echt dat we dit kunnen realiseren en als trainer van de UVVA mee te mogen maken.

Met sportieve groet,
Olav Westerink