Deel 18 – De Kers; zien is geloven
Zo voor het slapen gaan krijg ik nog even de vraag voorgeschoteld wat mijn succesmomentjes van de dag waren. De bedoeling is dan dat ik er minimaal 3 benoem. Kan over van alles gaan, maar dan betrap ik mezelf erop dat ik daar niet echt over heb nagedacht. Zou er eigenlijk niet over moeten nadenken, maar ze direct kunnen benoemen. Op zich is daar wel een handig hulpmiddel voor: wanneer de dag begint, dan zou je feitelijk al moeten weten waar je jouw pijlen voor die dag op gaat richten. Je kunt hiervoor de agenda gebruiken, want als het goed is, dan heb je deze voor de aankomende periode (korte- lange termijn) al ingevuld. Heb je een “blanco” dag, dan kan het alle kanten op gaan en ben je ‘s-avond weer hard aan het nadenken over jouw succesmomenten. Natuurlijk zijn daar ook de verrassingsmomenten. Die plan je niet, maar kunnen bijdragen aan onverwachte succesmomenten. Het komt waarschijnlijk niet vanzelf, want ergens in een (ver) verleden heb je een eitje neergelegd dat nu uitkomt. Het heeft dan even tijd nodig gehad om in te werken. Wanneer je succesmomenten wilt beleven die in directe relatie staan met het trainerschap, dan werkt dit eigenlijk op dezelfde manier.
Eén van de mooiste uitdagingen van de trainer, is om een bepaalde situatie – die zich veelvuldig tijdens de wedstrijd heeft afgespeeld – te vertalen naar de training. Wanneer je bekend met de kenmerken van de leeftijdscategorie, dan hoef je er geen hele wetenschappen op los te laten. Daar hebben ervaringsdeskundigen de afgelopen jaren veel tijd en energie in gestoken om dit voor trainers inzichtelijk te maken. Vooral de beginnende trainer is hier enorm mee geholpen, want de resultaten zijn ontstaan vanuit een heldere voetbalvisie. De cirkel lijkt hiermee rond, want de visie is gebaseerd op wat we hebben waargenomen en geïnterpreteerd tijdens het voetballen binnen de verschillende leeftijdscategorieën.
Je denkt dus na over wat je wilt gaan trainen. Denk ook na over de aanleiding van het doel en hoe jij en “jouw” speelsters/spelers dit hebben beleefd. Tijdens de wedstrijd speelt zich van alles af en dan helpt het in elk geval om een duidelijke keuze te maken. Ben je er dus eenmaal uit wat je wilt gaan trainen, dan komt de volgende uitdaging op de tekentafel te liggen: HOE DAN? Wanneer je in algemeenheden blijft hangen, dan ben je geneigd om op alles te letten en dus over van alles aanwijzingen te geven. De trainer die zich optimaal heeft voorbereid heeft voor zichzelf een duidelijke keuze gemaakt in het wat en HOE. De illusie om alle situaties in één training op te lossen zal ik je direct ontnemen. Ik “geef” je er ook weer wat voor terug; Leg je het accent op één aspect, dan is dit prima. Daarbinnen kun je best nog iets toevoegen, maar het helpt wanneer je een verbinding kunt leggen tussen meerdere aspecten. Het dribbelen en het maken van een passeeractie, of het passen in combinatie met het vrijlopen en aannemen.
Er is nog wel een duidelijk verschil tussen zonder- en onder weerstand van een tegenstander. Probeer de situatie zo in te richten om de – als voorbeeld genoemde – spelershandelingen een duidelijke betekenis te geven. Het gaat pas leven wanneer ze de situatie herkennen en niet wanneer het veld “bezaaid” ligt met pilonnen en hoedjes waar ze eindeloos doorheen moeten dribbelen. Nogmaals, ze moeten het kunnen zien, ervaren; dan pas gaan ze het geloven… Geldt ook voor jou, trainer;).
Wordt het voor het slapen gaan dan toch ineens een stuk eenvoudiger om jouw succesmomenten te benoemen.
De Kers
