Introductie Fenna

Al sinds mijn vierde zit ik op voetbal. Nooit een andere sport uitgeprobeerd, het was altijd “voetbal, voetbal, voetbal”. Ik speelde tot en met mijn zeventiende met jongens, totdat ik de overstap maakte naar de Saestum Vrouwen. Ik heb – sinds ik weet niet hoe oud ik was – de droom gehad om in Amerika te voetballen. Het leek me geweldig, “The American Dream”. Je las erover op social media; wéér eentje vertrokken naar Amerika! Ik dacht, op een dag ben ik diegene die het vliegtuig pakt en het gewoon doet. En die dag kwam. Maar het was een lange weg, dat wel. Twee jaar geleden gingen we op vakantie naar Amerika, dit zou de eerste keer zijn voor mij. Spannend, ook omdat ik zulke hoge verwachtingen had en de droom had er het jaar daarop te wonen. Toen ik terug kwam van die maand wist ik het zeker, ik wil het! Samen met mijn ouders gingen we meteen op pad en vonden we een bureau. Men legde me uit dat ik een highlight filmpje moest maken van mijn wedstrijden, dat ik van alles en nog wat qua school moest regelen zoals mijn GPA laten omrekenen (een soort gemiddelde van je cijfers), en de SAT’s moest doen (dat is een toets die ze door heel Amerika moeten doen voordat ze naar een universiteit willen gaan).

Nadat alles voorbij was, had hij men een mooi profiel van mij gemaakt, en wisten zij wat voor mij het belangrijkste was. Vervolgens stuurde mijn contactpersoon mijn profiel naar heel veel universiteiten en kreeg ik al snel reacties van coaches die geïnteresseerd waren. Dit was een heel proces omdat alle coaches graag een Skype gesprek wilden om me zo te leren kennen, dus ik werd ook steeds beter in small talk. Het was moeilijk een keuze te maken, omdat het effect voor later groot is. Je weet nooit zeker of dit nou wel de juiste keuze was. Wat ik hier snel van leerde was dat ik m’n gevoel moet volgen en dat ik moet doen waar ik me goed bij voel. Voor mij was het heel belangrijk dat ik veel zou spelen, want ik wilde niet dat ik als een freshman (eerstejaars), de hele tijd op de bank zou zitten, want dat was niet waarvoor ik naar Amerika wilde komen. Ook vond ik het heel belangrijk dat de school in de buurt was van een grote stad waar ik leuke dingen kon doen (ik zit anderhalf uur van New York vandaan!), en dat het qua academisch niveau ook goed zit. Ik ben niet zo van dingen op tijd doen, dus de keuze maken van welke universiteit het uiteindelijk ging worden zorgde voor veel stress (vooral voor mijn ouders). Uiteindelijk had ik de week voor de kerstvakantie de knoop doorgehakt, en gekozen om naar Post University in Connecticut te gaan.