Deel 4 – De Kers op cursus
Mijn ambities voor het trainersvak ontwikkelde zich in een razendsnel tempo. Aangezien het mij ontbrak aan een goed gevulde rugzak was het noodzakelijk dat ik kennis moest gaan halen. Bij toeval viel mijn oog op een a4-tje in de kantine. Het bleek informatie te bevatten over een trainerscursus. Ik besloot het document mee te nemen en thuis op m’n gemak door te nemen. Zo gedacht, zo gedaan en nadat ik mijn gegevens had ingevuld deed ik het formulier op de post. Wat er ook gebeurde; ik kon niet meer terug. Misschien ook wel, maar zo zit ik niet in elkaar. Ik laat het op me af komen en zie wel wat er gaat gebeuren. Enkele weken later kreeg ik bericht van de KNVB. Het was de uitnodiging voor de toelatingstest. Deze bestond destijds uit een gesprek en een voetbalvaardigheidstest. Okay, dus ik was toch niet uit gevoetbald, ook al had ik een aantal jaren geleden mijn voetbalschoenen ergens aan de wilgen gehangen.
Pffff, nou dan was het noodzakelijk dat ik me daar enigszins op moest voorbereiden. Niet dat ik het verleerd was, want op de training deed ik regelmatig nog mee met de afsluitende partijvorm. Even aan die jochies laten zien dat ik “het” nog steeds had. Ik beschouwde het voor mezelf maar als het meest inspirerende deel van de training en het zou alleen maar bijdragen aan mijn geloofwaardigheid. Zo zouden de kinderen elkaar kunnen corrigeren door te zeggen dat ze naar de trainer moeten luisteren, want hij kan oh zo goed voetballen. Handig toch? Tijdens de wedstrijdvormpjes hield ik me niet geheel in (of geheel niet). Jeetje, zouden ze me nu al aan het inhalen zijn, want of zij werden sneller, of ik werd langzamer, of misschien wel allebei. Doordat ik zo met het spel bezig was, vergat ik eigenlijk wat mijn oorspronkelijke rol was. Als trainer hoor je toch bezig te zijn met de ontwikkeling van die kinderen? Hoe dan; ik was fan van mijn eigen “one-man show”. Overigens vonden de spelers het niet vervelend dat ik meespeelde. Het kwam soms ook beter uit doordat we dan met gelijke teams tegen elkaar konden spelen…in aantallen dan. Het seizoen erop zou ik geheel geconfronteerd worden met mezelf en mijn handelingen.
Het moment was daar; de dag van de toelatingstest. Voelde me niet echt op m’n gemak. Een hoop vreemde gezichten en ongetwijfeld zou niet iedereen zich door de test slaan. We werden toegesproken en voorgesteld. De beoordelaars, zal ik maar zeggen, keken niet bepaald vrolijk, net alsof ze niet van huis wilden gaan, maar toch de deur uit waren gezet. Eén voor één zouden we naar binnen worden geroepen voor het gesprek. Achteraf is het me meegevallen. Zowel het gesprek als het praktijkgedeelte zijn naar tevredenheid verlopen. Na enkele weken ontving ik een brief van de KNVB. Nu werd het toch wel weer even spannend. Onder het mom “het gaat zoals het moet gaan” opende ik de envelop en ontvouwde de brief: “gefeliciteerd”!
Meer hoefde ik niet te weten, ik was nog lang niet jarig, dus dat kon maar één ding betekenen; ik was toegelaten tot de trainersopleiding. De spelers van het team maakten het seizoen erop de overstap naar een heel veld. Daar werden ze samengevoegd met een groep 2de jaars en zo had ik voor het eerst een elftal onder mijn hoede. Het heeft wel even geduurd voordat ik op dezelfde lijn zat als de (voor mij) nieuwe spelers en hun ouders. Dit ging niet vanzelf, meestal heeft verandering tijd nodig. De verandering werd zichtbaar, enkele weken nadat ik was gestart met de trainersopleiding. De docenten zouden ons geen onzin aanpraten en aangezien ik zelf nog geen heldere visie had ontwikkeld, was ik er voor mezelf uit dat het voor mij (en voor de kinderen) beter was om goed op te letten en alle informatie te absorberen. Al snel ontdekte ik dat ik een bepaalde aanleg had voor het trainersvak en mijn aanpak werd geaccepteerd.
Ik leerde om niet meer die mega-fanatieke coach te zijn en mogelijk hiermee de indruk te wekken mijn eigen “dromen” na te jagen. Ik ging aan de slag om de optimale leeromgeving voor kinderen te creëren. Door nieuwe inzichten was ik steeds beter in staat om heldere doelstellingen te bepalen en spelers beter te laten voetballen. Een wereld ging voor me open…
De Kers
