Deel 34 – De Kers; spel zonder winnaars

Het lag in de lijn der verwachting. Abrupt is een einde gekomen aan het algehele amateurvoetbal. Het betaald voetbal zit nog in de wachtkamer, maar veel profclubs verzetten zich nu al tegen de plannen om de competitie uit te spelen. Begrijpelijk, want zolang de gezondheid en veiligheid in het geding is, begrijpen we allemaal dat voetbal momenteel bijzaak is. Er spelen nogal wat belangen (€) mee, maar zelfs die wegen niet op tegen de ellende die we doormaken. Ook dit moeten we in perspectief plaatsen. Voor de één betekent dit; aanpassen in de dagelijkse bezigheden, anderen vechten om te overleven of vechten voor hun leven. In het amateurvoetbal zijn er ongetwijfeld teams die teleurgesteld zijn over het feit dat zij hun koppositie hebben zien verdampen en de gedroomde promotie uit hun hoofd kunnen zetten. Tegelijkertijd zijn er teams die in stilte blij zijn dat zij – gezien de degradatieplek – volgend seizoen een nieuwe kans krijgen om wederom op het huidige niveau uit te komen. Teams met een periodetitel op zak beseffen dat zij momenteel met deze troostprijs ook niet veel kunnen. Hoe het ook zij; niemand heeft hiervoor gekozen, maar eenieder wilt hier zo snel mogelijk van af. Rest ons dus om het besluit te accepteren, te omarmen en “straks” opnieuw te beginnen.

Hopelijk lukt het ons om de situatie zo snel als mogelijk onder controle te krijgen. Dan nog zijn we er niet, want de nasleep zal nog lang voelbaar zijn. Hoe zal de wereld er na deze periode uit zien? Welke invloed heeft deze situatie straks op ons handelen? Hopelijk is in de tussentijd het besef toegenomen dat we elkaar nodig hebben, want we krijgen nu al de kans om het samen nóg beter te doen. Okay; tijdens de zomerstop is er ook geen sprake van competitievoetbal en richten we ons dagelijks leven anders in. Toch zijn we veelal gewend om heel veel samen te doen. Het “gemis” van het competitievoetbal wordt dan enigszins onderdrukt omdat we andere bezigheden hebben. Door de noodzakelijke beperkingen moet eenieder zichzelf nu zien te redden en extra op elkaar te letten.

Is het naïef om er nu al vanuit te gaan dat we vanaf 1 juni weer het “gewone” leven op kunnen pakken? Toiletpapier in de winkels tot aan het plafond. Volle winkelstraten, gevulde terrasjes, files op de snelwegen. Teveel om op te noemen, maar ik vermoed dat we wel het één en ander hebben in te halen. Zonder meer zouden de velden weer volstromen met kinderen die hun opgespaarde energie kwijt moeten. Alsnog lekker een balletje trappen in de mooiste maanden van het jaar. Trainen en toernooitjes spelen. Dat laatste misschien wel zonder eindstand. Kunnen “we” ook alvast aan dat idee wennen…

Vooralsnog kent “deze” competitie geen winnaars, we noteren het alleen niet als eindstand….

De Kers