Deel 38 – De Kers; voetbal zonder publiek
Als we de laatste berichten mogen geloven, dan zullen er in elk geval vóór 1 september geen voetbalwedstrijden worden gespeeld. Ik ben (en blijf) er een groot voorstander van dat gezondheid en veiligheid voorop blijft staan. Stapsgewijs worden de regels versoepeld, maar dat lijken “we” ook meteen massaal gebruik van te maken. In de winkel of de bouwmarkt hangen de mensen weer over je heen alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Daar waar een ander dan even niet zo scherp is, blijf ik wel scherp op mijn veiligheid en tegelijkertijd van mijn medemens. Gezien de reacties geen blije gezichten als het gaat om het uitblijven van onze meest geliefde contactsport. Tevens is het nog maar de vraag wanneer het betaald voetbal fysiek bezocht gaat worden. Veel voetballiefhebbers gaan graag naar het stadion om hun team aan te moedigen, al dan niet vergezeld van wanklanken wanneer een doelpoging niet leidt tot een doelpunt. Ook voor de voetballers zelf in het stadion zal het even wennen zijn wanneer het geluid van een balcontact via de lege tribunes wordt teruggekaatst. Ja, het zal wat afbreuk doen aan de sfeer, maar zelf verwacht ik er geen moeite mee te hebben. Ik stel me er alvast op in. Kwestie van mindset.
Ben benieuwd hoe dit zal zijn zodra de wedstrijd in het amateurvoetbal gaan plaatsvinden. Wedstrijden zonder publiek, dus zoon en/of dochter afzetten bij de speciaal ontworpen “kiss and ride” en direct weer doorrijden, want er staan ongetwijfeld nog een x-aantal auto’s achter je. Is dat even vreemd; geen pappa, mamma, oma of opa langs de lijn die jou komt aanmoedigen. Hoe moet dat dan tijdens de wedstrijd. Pappa staat dan wel aan de zijkant, maar die geeft me doorgaans al te graag allerlei aanwijzingen, en dat de hele wedstrijd lang. Apart, want onze coach lijkt iets heel anders aan te geven, maar die wordt met regelmaat overstemd.
En hoe moet het eigenlijk met de scheidsrechter? Die wordt toch met regelmaat belaagd en krijgt te horen dat ie beter moet fluiten, want het lijkt nergens op, aldus de “wannabe-coach”. Het zal even wennen zijn, maar ik heb het idee dat de scheidsrechter de wedstrijd van zijn leven fluit, want niemand is er om zijn beslissingen af te kraken. Oeps, even vergeten dat de voetballers zelf tegenwoordig ook hun mondje roeren. Het mag dan wel rustiger zijn langs de lijn: ik heb het idee dat die kinderen daar niet zoveel last van zullen hebben. Zelf zijn ze druk bezig met het winnen van de wedstrijd….Ach, dat is ook zo, dat gaat er straks ook uit. Dan is het niet belangrijk meer, maar we hebben nog wel heel veel voetbalplezier.
Kinderen tot en met 12 jaar mogen bij de huidige stand van zaken contact met elkaar hebben. Wat mij betreft hoeven zij niet te wachten tot 1 september. Ben je 13, dan gaat die vlieger even niet op. Dan hoor je bij de “groten”, de volwassenen. Ergens moet die streep worden getrokken. Toch is het een pleistertje op de wonde dat je met elkaar op het trainingsveld het voetbal mag beleven. Het is niet hetzelfde…..het is altijd beter dan helemaal niets doen. Nog “even” volhouden.
De Kers
