Deel 40 – De Kers; specialist vs “eigenaar”

Speelsters die al sinds de jonge jeugd met elkaar voetballen, willen in de meeste gevallen ook met elkaar blijven voetballen. Dit hoeft op zich geen probleem te zijn. Toch lees je met regelmaat dat een nagenoeg compleet team verhuist naar een andere vereniging. Het is iets wat de meiden zelf niet bedenken. Het wordt eerder ingegeven. Wanneer je op recreatief niveau begint met voetbalt, dan is het fijn dat de vereniging het uiteindelijk voor elkaar krijgt om een trainer voor het team te strikken. Hierbij wordt de vereniging vaak geholpen doordat één van de ouders zich bereid verklaard heeft om het team gedurende het seizoen te begeleiden.

Wanneer eenieder binnen de lijntjes blijft kleuren, dan kan een dergelijke samenwerking zelfs oplopen tot meerdere jaren. Zolang de sfeer goed is en iedereen kan zich vinden in de werkwijze van de trainer, dan zal de band met het team gedurende meerdere jaren versterkt worden. Geen denken aan om in een ander team te voetballen, want hier hebben we het naar ons zin. Een vereniging met meerdere teams in de verschillende leeftijdsgroepen loopt dan ook niet zo snel tegen problemen aan. Zolang de teams “met rust worden gelaten” gaat het goed.

Zo nu en dan worden één of meerdere speelsters geleend van een ander team, omdat je nu eenmaal niet alles onder controle hebt. Omdat er binnen een dergelijk team sprake is van onderling niveauverschil, is men geneigd om de betere speelsters van een ander team te vragen. De betreffende wedstrijd is gekwalificeerd als dé wedstrijd die gewonnen moet worden, want dan lopen we uit op de concurrentie. De bedoeling van het spel voetbal is om de wedstrijd te winnen. In de beleving van de coach is juist het winnen heilig. Winnen is dan gepromoveerd tot het ultieme doel, alle middelen geoorloofd.

De vereniging zit niet stil, want prestatiegericht voetbal zorgt voor naamsbekendheid en aantrekkingskracht. Je wilt dan ook heel graag de beste speelsters overhevelen naar één van de selectieteams. Dat kan soms voor een schok zorgen bij het team waar het meisje al die jaren deel van heeft uit gemaakt. De coach die al die jaren energie heeft gestoken in het vormen van zijn team, ziet ineens al zijn plannen gedwarsboomd worden. “Hoe durven ze aan mijn team te komen!” Alles wat hij erin heeft gestopt, valt in één keer om, want zijn beste speelster wordt overgeheveld naar de selectie. “Nu kan ik het kampioenschap volgend seizoen op m’n buik schrijven!”

Er wordt een teamoverleg georganiseerd in aanwezigheid van speelsters, ouders…en de trainer. De trainer verdient het om zijn team bij elkaar te houden en komt met een zelfgekozen oplossing. Hij besluit om te vertrekken naar een andere vereniging. Het team dat al zo gewend was aan hun trainer zien de oplossing in het dan maar meegaan met de trainer naar de andere vereniging. Het is zijn team en hij is onze trainer. Opgelost zou je denken, maar niets is minder waar. Als de trainer hiertoe in staat is, wat doet hij dan wanneer hij bij zijn nieuwe vereniging ook niet volledige medewerking krijgt?

Na een langere tijd bestaat dus het risico dat de trainer al dan niet bedoeld eigenaarschap gaat ontwikkelen. In het amateurvoetbal is het een stevige uitdaging, maar het zou ideaal zijn om specialisten op iedere leeftijdscategorie te hebben. In de regel zal de trainer met zijn specialisme voor die categorie het team maximaal 2 jaar begeleiden waarna het team weer verder gaat. Zo blijft er voor iedereen een frisse wind waaien.

De Kers